شاید یک مسیر تازه برای جلب مخاطب در دوران افول سریال سازی سر و شکل دادن به برنامه های گفتگومحوری است که به کثرت تولید رسیده اند.
الگوی کم هزینه دعوت از یک مهمان خاص و سپس طرح سوالاتی متعدد درباره خاصیت مهمان و سپس نتیجه گیری پندآموز توسط مجری یا کارشناس، در سالهای اخیر به کرات در تلویزیون و حتی رادیو استفاده شده.
اینکه همین الگو را مجالی کرد برای شکل دهی ماده داستانی لازم برای تولید فیلم یا سریال و آن هم با حضور حداقل چهار متخصص در نویسندگی و کارگردانی، کار تازه ایست که در برنامه تلویزیونی "محاکات" در پیش گرفته شده.
"محاکات" که با اجرای منصور ضابطیان و همراهی کارشناسانی ثابت و متغیر از رسول نجفیان و فلورا سام گرفته تا امیرشهاب رضویان و ایوب آقاخانی و سام قریبیان و... روی آنتن رفته با هدفمند کردن گفتگوهایش، وجه افتراقی ایجاد کرد میان خود و انبوه برنامه گفتگو محور.
در "محاکات" بیخودی تلاش نشده که با رقت انگیزتر کردن فضا از مخاطب گریه بگیرند و بیهوده تلاش نشده که با اندرزگویی های مستقیم، مخاطب را زده کنند.
"محاکات" در هر قسمت، مهمانی دارد با سرگذشتی دارای یک ویژگی داستانی متفاوت. آنچه داستان زندگی این مهمان را متفاوت میکند، فاصله بعید بین فراز و نشیب است و از سنجش همین فاصله است که درباب امکان تبدیل شدن داستان به فیلمنامه یک فیلم یا سریال نظرسنجی میشود.
برخی از مهمانان "محاکات" مانند بازیگر "بچه های آسمان" یا هنرمند مجسمه ساز افغان آن قدر اصل روایت شان تکان دهنده است که بلاشک نسخه های خوبی برای فیلمسازی و سریال سازی هستند ولی در برخی موارد و فی المثل اوتیسم نابغه، این پرسشهای کارشناسان برنامه است که روایت را به سمت یافتن عیار برای فیلم یا سریال شدن سوق میدهد.
فضای آرام و محترمانه ای که برای مهمان جهت حرف زدن فراهم میشود درکنار تنوع دیدگاههای مهمانان که از آرای عارف مسلک رسول نجفیان تا نظرات کلاسیک کارگردانی مثل فلورا سام را شکل میدهد تا اظهارنظرهای نمکین امیرشهاب رضویان، کم و بیش جنس لازم برای ارتباط گیری با مخاطبانی مختلف را شکل داده.
شاید کاستن از برخی نظرات تکراری فلورا سام، یا اصلا تغییر و آوردن کارگردان زن دیگری به جای سام، برنامه شکل بهتری بگیرد و نوتر شود. "محاکات" دارای یک کارشناس-مهمان متغیر است که برنامه به برنامه، عوض میشود و همین موجب تازگی برنامه میشود برای همین کارشناسان ثابت هم یا باید مثل نجفیان سعی کنند با مطالعه قبلی، به سمت ارائه محتواهای روزآمد بروند یا اصلا جای خود را به همکاران تازه دهند.
ضبط "محاکات" به شیوه جالبی انجام شده. جواد فرحانی تهیه کننده و مریم نوابی نژاد کارگردان که پیشتر سابقه تولید "هزارداستان" و "مکث" را نیز داشته اند برای اینکه "محاکات" تازه جلوه کند تمهید جالبی اندیشیده اند. آنها با درنظر گرفتن شرایط کرونایی، امکان ضبط برنامه با حضور مجازی بینندگان را شکل داده اند.
در این ساختار، بینندگان به جای آن که به صورت فیزیکی در استودیو حاضر شوند از طریق ویدیووب به صورت مجازی در کنار مجری و مهمانان، برنامه را دنبال میکنند. این ویژگی اگر توسعه یابد و امکان مشارکت مستقیم بینندگان در برنامه و همراهی با مجری و مهمان را فراهم کند قطع به یقین میتواند الگویی مناسب برای ضبط برنامه های گفتگومحور باشد.
اجرای مختصر و بهینه منصور ضابطیان که بی خودنمایی کمک حال مهمان است تا داستانش را تعریف کند از دیگر تمایزات "محاکات" است. ضابطیان بعد از سالها اجرا، بی عطش های تازه کاران غوطه ور در برنامه های ماه-چسبان، به جای اشک گیری، سعی دارد حتی تلخ ترین داستان های مهمانان را به سمت نشاط آوری و سرگرم سازی ببرد.
هدف اصلی "محاکات"، پیدا کردن داستانهایی واقعی است که به درد تبدیل به فیلم و سریال بخورند. اینکه چند درصد از داستانهای این برنامه درنهایت به سناریو تبدیل شود و بر اساس آن، فیلم یا سریال تولید شود، نامعلوم است ولی میتوان با قاطعیت به عموم نویسندگان و کارگردانان تلویزیونی پیشنهاد کرد این برنامه را ببینند و سوژه یابی کنند.
تهیه کنندگانی که مدام از کمبود سوژه یا فیلم نامه های تکراری می نالند نیز به نوبه خود میتوانند از "محاکات" استفاده کنند. آرشیو "محاکات" پر است از داستانهای مختلف و گاهی عجیبی که واقعی هستند و فقط اگر هزینه لازم برای برگردان آنها صورت گیرد، حتی اگر امکان تولید فیلم یا سریال درجه اول را فراهم نیاورد قطعا خواهد توانست سینما و تلویزیون را از دایره تکرار فعلی برهاند.
چه خوب است تهیه کننده "محاکات" که خودش در تولید آثاری مخاطب پسند همچون "خوابم میآد"، "قلب یخی" و "خروس جنگی" نقش داشته و بانی راه اندازی "خندوانه" و "شکرستان" بوده است، پیشقدم تولید یکی از داستانهای برگزیده "محاکات" شود بلکه مسیری گشوده شود دربرابر دیگر تهیه کنندگان که آنها نیز نترسند و به سمت دراماتیک کردن داستانهایی تازه بیایند.
نظر شما