«ابراهیم ایرجزاد» کارگردان «تابستان داغ» گفت: این فیلم یک درام اجتماعی است که در آن به آسیبشناسی خانواده به عنوان کوچکترین نهاد اجتماعی پرداختهام. مهمترین شاخصهای که در «تابستان داغ» میتوانم به آن اشاره کنم، قصهگو بودن فیلم است.
به گزارش سلامت به نقل از ستادخبری جشنواره فیلم فجر«ابراهیم ایرجزاد» که در جشنواره سی و پنجم با اولین ساخته سینماییاش «تابستان داغ» در بخش سودای سیمرغ حضور دارد، در کارنامهاش هفت فیلم کوتاه به چشم میخورد و در جشنوارههای داخلی و خارجی موفق به کسب جایزه شده است. ایرجزاد درباره فیلم سینماییاش میگوید: «دو سال درگیر فراهم کردن شرایط تولید اولین فیلم بلند سینماییام بودم و برای آن وقت گذاشتم. تلاشم بر این بود که در اولین گام، سراغ قصهای بروم که از دغدغههای شخصیام نشأت گرفته باشد. این فیلم در ادامه فیلمهای کوتاهم قرار میگیرد.»
یک درام اجتماعی و قصهگو
ایرجزاد در ادامه به درونمایه این فیلم اشاره میکند و میگوید: «فیلم «تابستان داغ» یک درام اجتماعی است که در آن به آسیبشناسی خانواده به عنوان کوچکترین نهاد اجتماعی پرداختهام. مهمترین شاخصهای که در «تابستان داغ» میتوانم به آن اشاره کنم، قصه گو بودن فيلمنامه پيام كرمي است.»
ایرج زاد در پاسخ به این سوال چرا که در سینمای ایران غالبا تنوع ژانر وجود ندارد و فیلمسازان سراغ قصههایی میروند که ریسک چندانی ندارد و آزمونش را پس داده، میگوید: «به نظرم برای جواب به این پرسش، باید به سرچشمه این اتفاق نگاه کنیم. در کشور ما به دلیل نبود کمپانی، فیلمساز مجبور است تا بخش اعظمی از کارها را خودش عهدهدار شود. در سینمای جهان کمپانیها با سیاستگذاری هر ساله و بر اساس الگوهایی که پشت آن فلسفه وجود دارد، سراغ ساخت فیلم میروند. در آنجا اشخاص متخصص چون ایدهپرداز و فیلمنامهنویسِ تحت استخدام وجود دارد که براساس سیاستهای کمپانی، وارد عمل میشوند. یک کمپانی مثلا تولیداتی در ژانر علمی–تخیلی میسازد؛ از این رو سراغ فیلمسازی میرود که در این زمینه میتواند با آنها همکاری کند. در ایران ماجرا عکس است. یعنی فیلمساز فیلمنامهای دستاش میگیرد و اول برای جذب سرمایه تلاش میکند و بعد سراغ تهیه کننده میرود. پس تمام ریسک انتخاب، به عهده فیلمساز است. -البته تهيه كننده هايي هستند كه از الگوي كمپاني هاي بزرگ پيروي مي كنند اما در شكل محدود-فیلمساز هم برای اینکه بتواند به حیات حرفه ای اش ادامه دهد مجبور است، تا جاي ممكن ریسک نکند. از طرفی در ایران ما با مشکل سالن روبه رو هستیم. اگر در طول سال 100 فیلم ساخته شود، در خوشبینانهترین حالت، دو سوم فیلمها موفق به اکران میشوند. جشنواره در ایران به عنوان یک ابزار تبلیغاتی محسوب میشود اما در سینمای هالیوود بسیاری فیلم ساخته میشود که صرفا برای اکران ساخته شده است. به دلیل تعدد سالن، فیلمساز خودش را محدود نمی کند که فیلمی به اصطلاح جشنواره ای بسازد. طوری که حتما هم در جشنواره به چشم بیاید. در نسل جدید فیلمسازان جرقه هایی از پرداخت به ژانرهای مختلف وجود دارد اما از آنجا که حمایت نمی شود و الگو ندارد، فروکش می کند و خاموش می شود.فیلمهایی مثلا در ژانر وحشت ساخته میشود که شاید در جشنواره محلی از اعراب نداشته باشد. چنین فیلمی صرفا برای اکران ساخته شده است. به دلیل تعدد سالن، فیلمساز خودش را محدود نمیکند که فیلمی به اصلاح جشنوارهای بسازد. طوری که حتما هم در جشنواره به چشم بیاید. در نسل جدید فیلمسازان، جرقههایی از پرداخت ژانرهای مختلف وجود دارد اما از آنجا که حمایت نمیشود و الگو ندارد، فروکش میکند و خاموش میشود.»
کارگردان «تابستان داغ» در ادامه درباره موضوع جذب سرمایه میگوید: «همانطور که گفتم دوسال درگیر جذب سرمایه برای ساخت فیلمم بودم. پروانه ساخت فیلمم برای سال گذشته بود اما از آنجا که حامی مالی در لحظات آخر پا پس کشید، نتوانستم فیلم را بسازم و پروانه ساختم را برای امسال تمدید کردم. واقعیت این است که تمام زندگی من به سینما ختم میشود. زمانی که 16 سال سن داشتم به هنرستان سوره رفتم و در دانشگاه سوره کارشناسی سینما خواندم. فکر میکنم اگر هزار بار دیگر هم متولد میشدم، کاری جز سینما نداشتم. در فیلمهای کوتاهم، خودم سرمایهگذار بودم. اگر کسی گرافیست باشد، میتواند با مدرک و رزومه کاریاش سراغ شرکتهایی که در این حوزه فعالیت میکنند برود و استخدام بشود اما در مورد سینما اینطور نیست. در سینما تنها در حوزه سینمای دفاع مقدس و هنر انقلاب، نهادهایی چون کمپانی مشغول به کار هستند. مثلا کسی که قصد ساخت فیلم در این ژانر را داشته باشد، به حوزه هنری یا انجمن سینمای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس میرود. اما اگر قصد کنی در ژانر متفاوتی فعالیت کنی، کاری از پیش نخواهی برد. با این دیدگاه، به نظرم حضور کمپانی برای جانبخشی به سینمای ایران واجب و ضروری است».
ادغام بخش «نگاه نو» و «سودای سیمرغ»
این کارگردان، در ادامه با اشاره به ادغام بخش «نگاه نو» و «سودای سیمرغ» در فجر 35 میگوید: «به نظرم هر تغییر یا تصویب قانونی باید داري يك فلسفه وجودي باشد. من با این ادغام بسیار موافقم به شرط اینکه این تغییر يك سياستگذاري باشد و پايدار تا بتوان از آن حمایت کرد. زمانی که فيلمام را ميساختم، دورخیزم برای حضور در بخش مسابقه سینمای ایران بود. وقتی آییننامه اعلام شد، از اين تغيير خوشحال شدم، چون معتقدم فیلم فارغ از اینکه کارگردان تجربه اولش بوده یا دهم، از لحاظ کیفی باید بررسی شود. تا سال قبل که سی و چهار دوره از جشنواره فیلم فجر میگذشت، جشنواره اصلا شبیه جشنوارهای نبود که این همه سال را پشت سر گذاشته است. حرف من بيشتر در مورد کاخ رسانه است که فیلمساز توقع دارد وقتي قرار است فیلمش به لحاظ کیفی بررسی شود، اين مهم در يك مكان با معماري و مهندسي براي سينما اتفاق بيفتد. و شاهد حضور جمعيت کثیری که اصلا ربطي به سینما ندارند، نباشيم. امسال که همت دوستان را برای حضور افراد متخصص در كاخ ميبينم، خوشحالام، اما زمانی باید به آقای حیدری دستمریزاد گفت که تا اختتاميه ببینیم این اتفاقات را اجرایی کرده است. وقتی هنرمندان عزم راسخ ایشان را ببینند، قطعا از ايشان حمایت میکنند و پای دبیرشان میایستند، چون مهمترين نكته در مورد كارايي دبير جشنواره، ثباتنظر در دوره مديريتیاش است كه اميدوارم حداقل يك دوره پنج ساله ايشان تثبيت شوند و در پايان بر اساس عملكردشان قضاوت شوند. در جشنوارهای با این قدمت دیگر جای آزمون و خطا نیست. تا اینجا که تمام ذهنیتها در مورد آقای حیدری مثبت بوده است، پس اگر این تغییرات و نگرش در مورد كاخ جشنواره هم اعمال شود و ایشان متفاوت عمل کنند، نیت خیرشان اثبات میشود و بازخوردش از طرف هنرمندان به گوش رسانهها میرسد. اگر فيلمساز و اصولا عوامل يك فيلم كه براي كارشان وقت و انرژي گذاشتهاند، از سوي برگزاركننده احترام ببیند، قطعا احترام خواهند گذاشت.»
اکران عمومی یا دیده شدن در جشنواره؟
وی در ادامه درباره این که چقدر اکران عمومی برایش اهمیت دارد، میگوید: «برای من اکران موفق بسیار مهم است. چون اصل اول سينما جذب مخاطب است، اما بر کسی پوشیده نیست که اقبال در جشنواره، به موفقیت در اکران هم میانجامد. این دو لازم و ملزومند و نمیتوان منکرش شد.»
یک پیشنهاد به دبیر جشنواره
اما پیشنهاد ایرجزاد به دبیر جشنواره سی و پنجم؛ «کاش ایشان بتوانند از اراده و نفوذی که دارد استفاده کند تا کلنگ افتتاح یک کاخ جشنواره که معیارهای درست فیلم دیدن در آن رعایت شود، به زمین بخورد. ما برای تئاتر، تئاتر شهر را داریم که به قصد این کار و با معماری متناسب این کار ساخته شده است. برای موسیقی تالار وحدت وجود دارد اما برای سینما همچون مکانی موجود نیست. در برج میلاد اصولا استاندارهای سالن برای فیلم دیدن رعایت نشده است و معماري آن، متناسب با يك كاخ جشنواره نيست. اگر ایشان طرح مساله کند، به خاطر جشنوارههاي متعددی که در طول سال برگزار میشود، حياتيبودن و نیاز مبرم سینمای ایران به چنین مکانی، به چشم میآید و بسیاری از هنرمندان هم از ایشان حمایت میکنند و پشتاش میایستند.»
سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر به دبیری محمد حیدری بهمن ماه سال جاری برگزار میشود. اخبار، مطالب، عکسها و ویدئوهای جشنواره علاوه بر سایت، از روی کانال رسمی جشنواره فجر به آدرس http://telegram.me/fajrfilmfest35 قابل مشاهده است.
نظر شما