به گزارش خبرگزاری سلامت_طبنا گیلان : دکتر میترا ریحانی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان، با ابراز نگرانی از وضعیت جمعیت و سلامت زنان در کشور گفت: «ما در سیلابی افتادهایم که با سرعت کشورمان را به سمت چاه جمعیتی میبرد , ما جمعیت جوان کمی داریم و از طرفی افعی به نام سرطان به همین جمعیت جوان حمله کرده است »
به گفته وی , در حال حاضر ۱۶ میلیون زن در سن باروری در کشور وجود دارند، اما حدود ۶۰ درصد آنها در بازه سنی ۴۰ تا ۴۹ سال هستند و عملاً شانس باروری پایینی دارند. «این یعنی تنها ۴۰ درصد زنان کشور امید باروری دارند و لازم است از همین گروه به درستی محافظت شود تا بتوانند نقش اصلی خود را در افزایش نرخ زاد و ولد ایفا کنند.» دکتر ریحانی تأکید کرد که در کنار تلاش برای افزایش نرخ باروری، باید مراقبتهای جدیتری از زنان جوان انجام شود تا کشور در آینده با جمعیت سالمند روبهرو شود؛ سالمندانی که حداقل از سلامت نسبی برخوردار باشند.
وی با اشاره به نقش ماماها در نظام سلامت، خاطرنشان کرد: «آییننامههای تایید صلاحیت ماماها، وظایفی همچون آموزش، مشاوره و غربالگری سرطانهای شایع زنان را تعریف کرده است. با این حال، جایگاه ماماها در استان گیلان هنوز آنطور که باید تقویت نشده است. این در حالی است که گیلان علاوه بر چالش جمعیتی، سال گذشته بالاترین نرخ سرطان کشور را نیز به خود اختصاص داد.»
رییس هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان توضیح داد: «در حوزه سرطان پستان، وضعیت بسیار نگرانکننده است. در گیلان روزانه سه زن مبتلا به سرطان سینه شناسایی میشوند و حداقل دو زن دیگر بدون تشخیص باقی میمانند و در مراحل پیشرفتهتر بیماری به مراکز درمانی مراجعه میکنند. این در حالی است که با غربالگری به موقع میتوانستیم از پیشرفت بیماری و فروپاشی بسیاری از خانوادهها جلوگیری کنیم.»
وی ادامه داد: «سالانه حدود ۱۰ هزار و ۵۰۰ زن در ایران مبتلا به سرطان سینه شناسایی میشوند و نرخ ابتلا هر سال حدود ۶ درصد افزایش دارد. به طور میانگین، هر ۱۰ دقیقه یک زن در کشور به سرطان سینه مبتلا میشود. اگر ۲۷ درصد از مبتلایان به موقع شناسایی و درمان شوند، میتوان از مرگ آنها جلوگیری کرد.»
دکتر ریحانی هشدار داد که سن ابتلا در ایران به شدت کاهش یافته است: «میانگین سن ابتلا در جهان ۵۳ تا ۵۷ سال است، اما در ایران ابتدا ۴۷ سال بود، سپس به ۴۳ سال رسید و امروز حدود ۴۱ سال است. احتمال میرود سال آینده این سن به ۴۰ سال کاهش پیدا کند. این یعنی زنان در سنین باروری هم با خطر جدی ابتلا روبهرو هستند و این موضوع بر نرخ فرزندآوری تأثیر مستقیم میگذارد.»
او توضیح داد: «بیمار پس از تشخیص وارد مسیر درمان میشود، اما بعد از جراحی، شیمیدرمانی یا رادیوتراپی، عملاً رها میشود. در دنیا، کوچینگ سرطان سینه وجود دارد که اغلب از میان متخصصان زنان و ماماها هستند و از زمان تشخیص تا پایان زندگی، همراه بیمار میمانند. این همراهی شامل آموزش، کاهش عوارض، حمایت روانی و عاطفی و بازگرداندن فرد به جامعه است. ما نباید این میزان از زنان مبتلا را به دلیل نبود چنین ساختاری از دست بدهیم.»
به گفته دکتر ریحانی، آینده جمعیتی و سلامت کشور به توانایی ما در مدیریت همزمان بحران جمعیت و سرطان بستگی دارد. او تاکید کرد: «اگر به زنان جوان توجه نکنیم، از یک سو فرزندآوری کاهش مییابد و از سوی دیگر سرطان به جان همان جمعیت اندک باقیمانده میافتد. باید از ثروتی که داریم محافظت کنیم.»