محققان برای سنجش میزان میل هر پروتئین به مس به معنای چسبندگی آن به یون‌های مس به عنوان یک روش جدید و نوآورانه به نام کروماتوگرافی مایع و ICP-MS (طیف سنجی جرمی پلاسما به صورت استقرایی) توسعه دادند. این تکنیک‌های بیوشیمیایی مولکول‌هایی را که در مقادیر کمیاب در یک مایع بیولوژیکی مانند خون یا مایع مغزی نخاعی وجود دارند  شناسایی و جدا می‌کنند.

دانشمندان دریافتند که در خون، حدود 75٪ از یون‌های مس به آنزیمی به‌نام سرولوپلاسمین متصل هستند، در حالی که حدود 25٪ به آنزیمی به‌نام آلبومین متصل هستند. با این حال، سرولوپلاسمین چنان محکم به مس متصل می‌شود که بعید است در حمل و نقل فلز به آنجا که مورد نیاز است نقشی داشته باشد. به نظر می‌رسد کار اصلی آنزیم کمک به پروتئین دیگری در انتقال آهن در خون است. از طرف دیگر، آلبومین بسیار کم به مس متصل می‌شود و احتمالاً انتقال دهنده اصلی مس است.

مس در خون

محققان دریافتند كه بخش كمی از مس در خون (حدود 0.2٪) نیز به اسید آمینه به‌نام هیستیدین متصل می‌شود. آن‌ها حدس می‌زنند که هیستیدین به عنوان یک کاتالیزور عمل کرده و در آزاد شدن مس از آلبومین هنگام رسیدن به مقصدی مانند کبد کمک می‌کند. بیوشیمیست‌ها فرض کرده بودند که پروتئین دیگری به نام آلفا -2 ماکروگلوبولین نیز مس را منتقل می‌کند. با این حال، پروفسور پالوما و همکارانش گزارش می‌دهند که در آزمایشات خود، در مقادیر قابل توجهی به مایع موجود در پلاسمای خون متصل نشده است.

تنظیم سطح  فلز مس

این تحقیق محصولی از همکاری دانشمندان دانشگاه فناوری تالین و شرکت دارویی سوئدی Wilson Therapeutics AB است. محصول اصلی Wilson Therapeutics AB Decuprate است که یک عامل درمانی امیدوارکننده برای درمان بیماری ویلسون است ، یک اختلال ژنتیکی نادر که باعث تجمع مس در مقادیر سمی در کبد ، مغز و سایر بافت ها می شود. Decuprate با اتصال به مس، دفع خود را از بدن تقویت می کند. پروفسور پالوما و همكارانش در مقاله خود می گویند كه یافته‌های آن‌ها می‌تواند اختلالات متابولیسم مس را مشخص كند كه مشخصه بیماری‌هایی نظیر ویلسون و آلزایمر است. تحقیقات آن‌ها همچنین می‌تواند روش‌های جدیدی را برای نظارت بر اثربخشی داروهایی مانند Decuprate در تنظیم سطح مس فراهم کند.