تاریخ انتشار: ۲۳ خرداد ۱۳۹۷ - ۱۰:۵۴
به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، ماه مبارک رمضان به روزهای پایانی رسید و سریالها و برنامههای تلویزیونی نیز به شبهای پایانی پخش نزدیک شدهاند. چندی پیش مرتضی میرباقری معاون سیمای رسانه ملی طبق روندی که در این یکی دو سال تکرار شده است، بیان کرد که سریالها و برنامههای ماه مبارک رمضان بیش از ۸۳ درصد بیننده داشته است؛ آماری که هر بار از طرف مخاطبان و منتقدان محل مناقشه قرار میگیرد و کاش مرکز پژوهش و سنجش افکار صداوسیما در کنار آمار مخاطبان تلویزیون که از بینندگان گذری گرفته تا خانمهای خانه داری که تلویزیون را روشن کرده و به آشپزخانه میروند و فوتبال دوستهایی که هفتهای یک بار «نود» میبینند و دیگر مخاطبان را شامل میشود، آماری هم از رضایت مخاطبان از برنامهها و سریالهای رمضانی منتشر میکرد. این بار البته چنین آماری خیلی دور به نظر نمیرسد چراکه ماه رمضان یکی از طلاییترین مناسبتهایی است که اکثر خانوادهها پای تلویزیونهایشان هستند و از دقایقی قبل از افطار سریالها و برنامههای شبکههای مختلف را یکی پس از دیگری دنبال میکنند اما اینکه چقدر از این ۸۳ درصد راضی از پای این قابی که قرار است جادویشان کند بلند شده اند و چقدر تلویزیون توانسته در این ماه دست به ارتقای آگاهی و معنویت و دست کم سرگرم کردن مخاطبانش بزند جای سوال است. امسال با یک کج سلیقگی هیچ کدام از سریالهای تلویزیون از فضای شاد و طنزی برخوردار نبودند و مخاطبان باید یکی پس از دیگری شاهد سریالهایی ملودرام با فضاهایی جدی میبودند که در صحنههایی فانتزیهایی را هم شامل میشدند. حمید قاسم زادگان منتقد سینما و تلویزیون در ابتدا از ویژگیهای ماه مبارک رمضان گفت و با اشاره به زمان بندی پخش سریالهای تلویزیون بدون در نظر گرفتن محتوا و مناسبت آنها، اظهار کرد: صداوسیما قبلا در شبکهها، گروههایی برای ایام مذهبی و مناسبتها داشت که با توجه به روز و مناسبت اثری را برای پخش در نظر میگرفت و متاسفانه امسال تلویزیون فضای ماه رمضان را در نظر نگرفت. این منتقد اضافه کرد: نویسنده و کارگردان هر اثری هدفی دارد که گاهی تغییر در زمان پخش یک سریال میتواند تاثیر این هدف را کاهش دهد و یا آن را معکوس کند و مثلا پخش سریالی که از خشونت بالا برخوردار است در ماه مبارک رمضان میتواند تاثیر آن را معکوس کند. تلویزیون این روزها برنامه ای با نام «سی سریال» دارد که خودش آثار رمضانی هر دهه را بر اساس المانهای مورد نظر تحلیل میکند و میتوان فهمید که سریالهای این شبها شباهتهایی هم با آثار دهههای پیش دارد. به طور مثال سریالی به آثار سیروس مقدم شبیه است و فقط شاید از فضای ملتهب تری برخوردار باشد. در تیتراژ سریالها نامهای نویسندگانی به چشم میخورد که خیلی تازه کار هستند وی با اشاره به نویسندگان این سریالها توضیح داد: در تیتراژ سریالها نام نویسندگانی به چشم میخورد که خیلی تازه کار هستند و یک دلیل ضعف اصلی فیلم و سریالهای ما نیز به فیلمنامهها و ضعف در قصه باز میگردد. این مدرس دانشگاه تصریح کرد: ما در دهه ۴۰ انقلاب توقع بسیار بالاتری از سازندگان آثار داریم و انتظارمان این است به ساختارها و داستانهای تکراری رجوع نشود. هر سه سریالی که این شبها پخش میشوند نکات اخلاقی را مطرح میکنند اما به دلیل نبود ساختارهای به روز و خلاق، ماندگاری ذهنی ندارند. حسین سلطان محمدی دیگر منتقد سینما و تلویزیون نیز به دغدغههای مطرح شده در سریالها اشاره و درباره سریال «رهایم نکن» و موضوعاتی که دست مایه این سریال قرار گرفته است، بیان کرد: این سریال از روابط اخلاقی، خانوادگی، عاطفی، ارثیه و مسایلی حرف میزند که دغدغه امروز خانوادههاست و همه را تحت تاثیر قرار میدهد. وی ادامه داد: امروزه همه دنبال پول هستند و کمبود پول آشفتگی میآورد و شاید این سریال از این حیث و به دلیل مسایلی که به آنها میپردازد به زعم مدیران پربیننده ترین سریال شبهای رمضان بوده است. البته این را هم باید توجه داشت که همه از کار خود تعریف میکنند و پخش از شبکه سه و اولین سریال بعد از افطار بودن هم میتواند از دلایل این پربیننده بودن باشد. این منتقد تصریح کرد: با این حال سریال «رهایم نکن» سوژههای بسیاری دارد از یک عشق قدیمی میگوید و در کنارش عشق نسل جدید را نمایش میدهد یا از سردی روابط و عشوه گری میگوید اما با همه اینها سریال فضای تاریک و تلخی دارد. ما حتی در این سریال ازدواج رسول و آذر را میبینیم که در این ازدواج هم مخاطب شادمانی نمیبیند.(مهر)