كار خبرنگار اطلاع رساني و آگاهی بخشی است و خبرنگار با قلمش نور به تاريكخانه ها مي اندازد و درون آن ها را روشن مي كند و پيش چشم مردم قرار مي دهد.
اگر خبرنگار باشی آن هم از جنس لطیف زن دیگر دردت بیشتر است.
چون بیشتر مشکلات و رنج های جامعه درک میکنی و قلب زنانه ات و احساساتت بیشتر به بازی گرفته میشود.
درد های جامعه را میفهمی و بازتاب دادنش به قیمت هرچه باشد انجام میدهی اما کو درمان؟
یک خبرنگار با احساس قلبی و حس درونی خود برای حل مشکلات آحاد جامعه دست به قلم میشود،که گاهی با بی مهری های مسئولین محترم روبرو میشود و هنوز پس از گذشت سالیان سال قانون و تبصره ای برای این شغل مهم و پر خطر نیست
پس از گذشت این همه سال حق و حقوق خبرنگاران آنطور که باید باشد نیست و همه همکاران من از رو دل کارمیکنند برای هزینه و امرامعاش!
اما اکنون که کشور عزیزمان ایران درگیر مهمان ناخوانده ای به نام ویروس کرونا است و کادر درمان و مدافعان سلامت در ۶ماه اخیر درگیر هستند،باز هم این قشر خبرنگاران بودند که پابه پای مدافعان سلامت در جبهه سلامت حضور یافتند و از جان ودل برای تهیه گزارش ها و عکاسی در بیمارستان و مراکز درمانی حضور یافتند وبدون هیچ ترس و ابایی زحمات و تلاش های بی دریغ فرشتگان سلامت را به تصویر و قلم کشاندند.
امیدوارم روزی برسد که خبرنگاران چشم بینا وگوش شنوای مردم باشند نه نون خور مسئولین!
نگار کرامتی
خبرنگار استانی خبرگزاری سلامت
در خراسان رضوی