تاریخ انتشار: ۱۵ تیر ۱۳۹۹ - ۱۰:۳۲
محمدسیاح: به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری سلامت؛ کروناویروس، بیش از 5 ماه است که در کشور ما شیوع پیدا کرده و در این مدت مشکلات زیادی را برای بخش های مختلف کشور ایجاد کرده است. موضوعی نیست که تحت تاثیر این بیماری ناشناخته قرار نگرفته باشد. از مناسبات اجتماعی گرفته تا سیاسی و اقتصادی و ورزشی. وضعیتی که پس از شیوع این بیماری گریبان گیر جهان شد قابل تصور نبود و از این جهت کشوری تدبیری در برابر این بیماری نداشت. شاید یکی از مهمترین بخش هایی که با ورود کرونا آسیب دید اقتصاد باشد که در هر شاخه و زمینهای می تواند ردپای آن را یافت. اقتصاد سلامت، اقتصاد هنر و فرهنگ، اقتصاد سیاسی و اقتصاد به معنای اصلی دچار آسیب های جدی شد. آسیب هایی که زخم هایی بدتر از کرونا را به جان کشور وارد کرد. بنگاههای اقتصادی کشور سالها است که تحتالشعاع فشار تحریمهای اقتصادی یکجانبه و ظالمانه آمریکا برای ادامه حیات دست و پا میزنند و در همین وضعیت هم مشکلات زیادی را تحمل میکردند تا اینکه کروناویروس شیوع پیدا کرد و تبعات این بیماری هم بر وضعیت کسبوکار آنها سایه انداخت. به اعتقاد کارشناسان اقتصادی تبعات شیوع کروناویروس به حدی زیاد است که میتوان آن را مهمترین دلیل برای ایجاد رکود در اقتصاد جهانی برشمرد. البته که میزان اثرگذاری شیوع کروناویروس بر اقتصادهای جهان یکسان نبوده است. به عنوان مثال شیوع این ویروس بر اقتصادهای متکی بر درآمد ناشی از گردشگری تاثیر مخربی داشته است. افزایش بیکاری، تحمیل شوکهای سنگین به اقتصاد، لطمه به تجارت خارجی کشورها و دهها و شاید صدها مورد دیگر از جمله اثرات جهانی شیوع این ویروس بوده است. برخی معتقدند که دولتها در این شرایط به سیاست کاهش واردات و ساخت آنها در داخل از طریق سیاستهای تضعیف پولها و درنتیجه افزایش رشد داخلی و صدور بیکاری به کشورهای مختلف روی میآورند، اما تقریبا تمام کشورها به این یقین رسیدهاند که دوران پرتلاطمی در حوزه اقتصادی خواهند داشت و طبعا تلاطم اقتصاد جهانی نیز افزایش پیدا خواهد کرد.
سرپا ماندن بنگاههای اقتصادی تنها به نفع آنها نیست بلکه این اقدام میتواند به رونق اقتصادی و در پی آن به ایجاد اشتغال و در نهایت بهبود وضعیت معیشتی مردم منجر شود. پورفلاح معتقد است: «خوب میدانیم که دولت قبل از کرونا با چه کمبودهایی روبرو بود ولی انتظار داشتیم در مواردی که موضوع کمک مالی را مطرح کرد بهتر از این عمل کند و با بخش خصوصی شفافتر سخن بگوید. انتظارات اولیهای درباره کمکهای مالی به بنگاهها و عمل نکردن به آن به ناامیدی و نارضایتی بدل شده است. دولت باید بنگاهداران را که با تحمل شرایط سخت تا برای حفظ اشتغال و نیروی کار و تا حدامکان حفظ تولید ناخالص کشور تلاش کردهاند را درک کند. دولت باید با شفافیت سخن بگوید و از دادن وعده وعیدهای غیرعملی دست بردارد.»