خبرگزاری سلامت: بوی حادثه میآید، آن گاه که شهر در خود میلرزد، آسمان فرو میریزد، دیوارهای شهر آوار میشود و عنکبوتهای شهر سکوت ابدیاش را سرفه میکند، مسموم میشود، بر خاک می غلتد. شهر جان میدهد.
دیوارها، خانهها، آسمان، زمین، انسانها، همه و همه نابود میشوند... دیگر سراغی از حیات نیست، هیچ دستی بلند نمیشود؛ هیچ صدایی نیست؛ هیچ چراغی سوسو نمیزند؛ هیچ پنجرهای از این پس باز شدن را در ذهن خود تصویر نمیکند؛ هوا، بوی فاجعه میدهد؛ هیچ کس هوای این حوالی را نفس نمی کشد...و سردشت مسموم میشود.
هشتم تیرماه روز مبارزه با سلاحهای شیمیایی و میکروبی نام دارد و عدهای از هموطنان در طول سالهای دفاع مقدس به واسطه استفاده نیروهای عراقی از این سلاحها دچار آسیبهای جدیتر شدهاند.
به كارگیری سلاحهای شیمیایی از سوی عراق در حالی صورت میگرفت كه این كشور جزء 120 كشور امضا كننده پروتكل ژنو درباره منع استفاده از سلاحهای سمی، خفه كننده و تركیبات باكتریولوژیك قرار داشت. پروتكل 1925 ژنو كه طی قطعنامه 2612 (B12) سازمان ملل مجددا به تصویب رسیده است، صراحتا استعمال سلاحهای شیمیایی را منع میكند.
جنگافزارهای شیمیایی ابزارها یا موادی هستند که به وسیله آنها انسانها و یا موجودات زنده را هدف قرار میدهند. در اثر تماس مستقیم این مواد با هر قسمت از بدن جاندار، بدن وی آلوده شده و جاندار به انواع بیماریها مبتلا میشود. این مواد میتوانند به صورت جامد، مایع و یا گاز استفاده شوند. به عبارت دیگر عوامل شیمیائی به ترکیباتی اطلاق میگردد که در صورت کاربرد مؤثر علیه انسان، حیوان یا گیاه، منجر به مرگ یا ضایعات قابل توجه دائمی یا موقتی در ساختار اندامی آنها میشود.
جنگافزارهای شیمیایی از نظر نظامی به 6 گروه سمی و کشنده، ناتوانکننده، استفاده برای کنترل اغتشاشها، دودزا، ضد گیاه و شعلهها و آتشزا تقسیم میشوند.
مریم یساول که در سالهای جنگ تحمیلی به عنوان پرستار در جبههای نبرد حق علیه باطل حضور داشت، از قربانیان سلاحهای شیمیایی است.
«زمانی که در ایلام بودم، علاوه بر مسؤلیت امدادرسانی به مجروحین، وظیفه نظامی نیز بر عهده داشتم.»
یساول چنین آغاز سخن میکند و ادامه میدهد: «زمانی که هواپیماهای عراقی بمبهای شیمایی را چون بلایی عظیم بر سر مردم ایلام میریختند، برای اولین بار با گاز خردل مسموم شدم.
وقتی مجروحان شیمیایی برای مداوا به تهران منتقل شدند، وظیفه امدادی خود را انجام میدادم و در حین خدمت رسانی برای دومین بار شیمیایی شدم.»
وی یادآور میشود که بسیاری از مردم ایلام در جریان حمله به این شهر، شیمیایی شدند و امکانات امدادی نیز بسیار کم بود: «حتی اطلاع نداشتیم زمانی که مشغول مداوای مجروحان هستیم باید از دستکش و ماسک استفاده کنیم.
زمانی که از آلمان و چند کشور دیگر برای بازدید به ایران آمدند، مشاهده کردیم ابتدا لباس مخصوص بر تن می کنند و زمانی که سوال کردیم، مترجم همراه گفت تمام نیروهای امدادی که با مجروحان شیمیایی سر و کار دارند باید چنین پوششی داشته باشند.»
مهمترین مشکلی که برای این پرستار شیمیایی در طول این سالها پیش آمده، مربوطه به ریه است که هراز گاهی عفونت ریه، این جانباز عزیز را با مشکلاتی سختتر مواجه میکند و چه بسیارند چنین سرافرازانی در میهن.
خارش پوست، شاید اندک تاثیر مسمومیت با گاز خردل باشد و البه خشکی چشم که مریم یساول را مجبور به استفاده از اشک مصنوعی کرده است.
طی جنگ هشت ساله عراق و ایران، بیش از 110 هزار نفر گازهای شیمیایی را استنشاق کردند و هر آن احتمال بروز عوارض آن با شدت های مختلف وجود دارد. بر اساس آمار ارائه شده از سوی بنیاد شهید و امور ایثارگران، در حال حاضر، 48 هزار و 420 نفر جانباز شیمیایی در این بنیاد پرونده دارند و از خدمات آن بهره مند میشود. اما به راستی این عزیزان، چگونه روزگار سپری میکنند؟
کد خبرنگار: 41025
نظر شما