سالهای سال است فوتبال ایران هیچ پیشرفت فنی ای نمی کند در عوض تا دلتان بخواهد پیشرفت حاشیه ای دارد!
فوتبالی که در آن هیچ نبوغ تاکتیکی وجود ندارد و فقط جنگ و دعوای آن سوژه اول همه رسانه ها است ، فوتبالی که تماشاچی از آن لذتی نمی برد و فقط هواداران آنها ناچار هستند سر مسائل حاشیه ای باهم کل کل کنند نه مسائل فنی آن !
لیگی که در آن مدیران آن یاد گرفته اند دائم جلوی دوربین باشند و یا در رسانه ها در حال مصاحبه و اتهام زدن به یکدیگر باشند مدیرانی که تماما توسط دولت انتخاب می شوند اما به همدیگر انگ حکومتی بودن می زنند !
هوادارانشان را تحریک می کنند به جان همدیگر می اندازند و احتمالا لذت هم می برند، در دورهمی هایی که به اصطلاح بانام جلسات هیئت مدیره تشکیل می دهند !
به راستی در کجای دنیا اینقدر مدیران باشگاه ها و اعضای هیئت مدیره با رسانه ها حرف می زنند ؟ اصلا کسی اعضای هیئت مدیره تیمهای خارجی را می شناسد ؟ آنها یادگرفته اند به جای حرف های پوچ و بیهوده کار کنند و تیمشان را حرفه ای اداره کنند.
بهتر است در مورد پیشکسوتان حرفی نزنیم که رفتار و گفتارشان مایه شرمساری است. خیلی هایشان مثلا بازیکن ملی هم بوده اند !
در لیگی که فقط دو یا نهایت سه تیم خصوصی هستند ( که البته با تحقیق می توان دریافت شاید خصوصی هم نیستند !) دائم به هم می گویند :«حکومتی» واقعا خنده دار است!
همه تیمها بودجه های دولتی دارند، بریز بپاش بدون منطق دارند، آنوقت همدیگر را محکوم می کنند !
این وسط فدراسیون فوتبال که مثلا متولی فوتبال است مانند تماشاگر نشسته است و فقط نگاه می کند هیچ قدرتی هم برای کنترل فوتبال ندارد و ده فرمان های فرمالیته و نمایشی صادر می کند !
در همین پایان لیگ امسال، بی شمار باشگاه ها بیانیه می دهند و خودشان برای خودشان حاشیه ایجاد می کنند.
واقعا فوتبال ایران هیاهو برای هیچ است. نماد فوتبال ایران دربی است که از یکماه قبل کلی جار و جنجال برپا می کنند اما در زمان مسابقه هیچ صحنه جذابی و هیچ تاکتیکی رویت نمی شود بسیار کسل کننده و خواب آور است و تماشاچیان نگون بخت دل خوش یک دربیل لحظه ای یا حرکتی خودجوش هستند که دقایقی لذت ببرند!
مربیان خارجی چند ماه بعد از ورود به لیگ ایران سریع یاد می گیرند که عینا همرنگ جماعت فوتبالی داخل ایران شوند و به جای تاکتیک فوتبالی به حاشیه بپردازند و به زمین و زمان گیر بدهند.
فوتبال ایران فقط شلوغ بازی دارد و با این تفکر هیچگاه پیشرفتی نمی کند و در جا می زند .
در جام جهانی تیم ملی که از دل این لیگ و چند لژیونر تشکیل می شود، تمام امیدش فقط رفتن به جام جهانی و کم گل خوردن است که در آن هم موفق نمی شود و شش گل می خورد !
فوتبال موفق از برنامه ریزی درست در داخل هر کشور شکل می گیرد که هیچ امیدی برای درست شدن شرایط در فوتبال ایران دیده نمی شود
ای کاش به جای بازیکن خارجی مدیران خارجی وارد می کردیم تا از این وضعیت بسیار بدی که در باشگاه داری و فدراسیون فوتبال داریم نجات پیدا کنیم و رنگ و بوی پیشرفت در فوتبال کشورمان را ببینیم.
نظر شما