به گزارش طبنا(خبرگزاری سلامت)، سیستم ایمنی یا دفاعی بدن متشکل از بافت لنفاوی است که شامل غدد لنفاوی، لوزهها، مغز استخوان، غده تیموس، بخشهایی از طحال و مجرای معده رودهای است.
این سیستم توسط گلبولهای سفید با آنتیژنهایی که به بدن حمله میکنند، میجنگد. آنتی ژنها شامل سلولهای غیرآشنا و غیر طبیعی است اما وقتی که سیستم ایمنی بدن ضعیف و ناکارآمد است، عفونتها به راحتی وارد بدن میشوند و به سختی از بین میروند.
کاهش تعداد گلبولهای سفید خون باعث کاهش قدرت دفاعی و ایمنی بدن در برابر عوامل بیماری زا و بیگانه میشود.
علل و انواع
کمبود ایمنی میتواند اولیه یا ثانویه (اکتسابی) باشد. کمبود ایمنی اولیه ناشی از نواقص ژنتیکی مادرزادی است ولی کمبود ایمنی ثانویه به دنبال ابتلا به سایر بیماریها ایجاد میشود. مشهورترین کمبود ایمنی ثانویه بیماری ایدز (AIDS) است. در بین نقصهای اولیه ایمنی، کمبود پادتن (آنتی بادی) شایعترین نوع است.
بیماران مبتلا به کمبود اولیه پادتن مستعد ابتلا به انواع عفونتهای باکتریایی هستند. این افراد نیاز به دریافت منظم و مداوم داروی ایمونوگلوبولین تزریقی و نیز در مواقع لزوم آنتیبیوتیک دارند. اساس آسیب شناختی این گروه از بیماریها عدم توانایی لنفوسیتهای B برای ترشح پادتن به میزان کافی یا با کیفیت مطلوب است. در واقع، عدم تمایز لنفوسیتهای B در مغز استخوان یا بافتهای لنفی محیطی به هر دلیل، میتواند باعث این امر شود.
اکثر این بیماران از بیماری خود برای مدت طولانی بیخبر هستند و هر سال چندین نوبت به علت سرماخوردگی و سینوزیتهای مکرر به پزشک مراجعه میکنند. علت اساسی این بیماری و درمان قطعی آن تاکنون نامعلوم است.
درمان مقطعی
برای تقویت سیستم ایمنی بدن پزشک از مواردی همچون برنامه غذایی متعادل و افزایش مصرف ویتامینها، تجویز ایمونوگلوبین برای جبران کمبود آنتی بادی بدن، تجویز آنتی بیوتیک قبل از عملهای جراحی برای کاهش خطر عفونت، داروهای ضد ویروس در صورت وجود مشکل در سلولهای لنفوسیت تی، واکسیناسیون، پیوند سلول بنیادی در موارد شدید که معمولا از مغز استخوان و یا خون به دست میآید و داروهای تقویت کننده ایمنی بدن مثل اینترفرون که دارای پروتئین مبارزه کننده با عفونتهای ویروسی است، استفاده میکند.
نظر شما