خبرگزاری سلامت: کودک آزاری عبارت است از ابراز هر احساس، صحبت و رفتاری که به لحاظ روانشناختی، جسمی و اجتماعی در عزت نفس کودک تأثیرگذار باشد، کودک آزاری به لحاظ اجتماعی هم یک پدیده مضموم به شمار می رود که بروز آن در جامعه نشان دهنده عدم وجود سیستم های حمایتی از کودک می باشد.
دکتر فرید براتی سده، روانشناس و مدرس دانشگاه در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری سلامت ضمن اعلام این مطلب اظهار داشت: کودک آزاری شامل آزار جسمی و بدنی، جنسی، روانشناختی، عاطفی و غفلت است.
کودک آزاری جسمی بیشتر در رسانه ها دیده و مطرح می شود، کودک آزاری جنسی یعنی سواستفاده از کودکان یا واداشتن کودکان به فیلمبرداری از صحنه های مستهجن، کودک آزاری روانی یا عاطفی یعنی کاربرد اصطلاحات، سرکوفت زدن و مقایسه کودک با کودکان دیگر البته بسیاری از خانواد ها مقایسه کردن را کودک آزاری تلقی نمی کنند در حالی که واقعیت امر این گونه است. کودک آزاری غفلت یعنی این که والدین قادر به برآورده کردن نیازهای جسمی، روانی و اجتماعی کودک نباشند.
وی خاطرنشان کرد: شایع ترین کودک آزاری در ایران از نوع روانی است مانند تحقیر کردن و سرکوفت زدن به کودک،البته کودک آزاری روانشناختی و جسمی هم دیده می شود.
وی همچنین اضافه کرد: کودک آزاری غفلت در خانواده های فقیر بیشتر به چشم می خورد زیرا قادر به برآورده کردن نیازهای کودکان نیستند و یا خانواده هایی که دچار آشفتگی و گسست روانشناختی و پریشانی هستند نیز امکان دارد قادر به برطرف کردن نیازهای عاطفی کودک خود نباشند.
ارتباط مستقیم تجربه کودک آزاری و انجام آن در بزرگسالی
براتی سده هشدار داد: بروز برخی از بیماری های روانی در بزرگسالی با کودک آزاری جسمی ارتباط مستقیم دارد؛ مانند اختلالات دوقطبی، اختلال شخصیت مرزی و اختلال شخصیت ضداجتماعی.
وی ادامه داد: از طرفی دیگر افرادی که دچار کودک آزاری شده اند در بزرگسالی دست به این کار می زنند، در کودک آزاری جسمی عزت نفس کودک به شدت کاهش می یابد و با سایر کودکان مورد مقایسه قرار می گیرد بنابراین منشأ احساس حقارت و عزت نفس پائین در بزرگسالی حاصل کودک آزاری است که منجر به بروز افسردگی خواهد شد.
کد خبرنگار: 410100
نظر شما