به گزارش گروه بهداشت و درمان طبنا(خبرگذاری سلامت) به نقل از MEDICAL NEWS TODAY : هدف اصلی این آزمایش، ارزیابی ایمنی و همینطور نحوه رفتار این دارو در بدن افراد مبتلا به پارکینسون نسبتا شدید بود.
هدف بعدی بررسی تاثیر نیلوتینب بر مواد خاصی بود که دانشمندان معتقدند این مواد میتوانند نشانگرهای زیستی مفیدی برای ردیابی پیشرفت این بیماری و مشخص کردن اثربخشی درمانهای انجام شده باشد.
این نشانگرهای زیستی شامل محصولاتی از متابولیسم دوپامین و میزان آلفا سینوکلین و تاو(دو پروتئین که در مغز مبتلایان به پارکینسون ایجاد میشود)است. پزشکان میتوانند این نشانگرهای زیستی را با نمونه برداری از مایع مغزی-نخاعی، از طریق ایجاد سوراخی در کمر بیمار، اندازه گیری کنند.
مححقان این آزمایش از مرکز پزشکی دانشگاه جورج تاون(GUMC) در طی 15 ماه آزمایش، تغییرات در علائم حرکتی و غیر حرکتی پارکینسون در مراحل مختلف را مورد بررسی قرار دادند.
متخصصان GUMC ذکر کردند : تعیین ایمنی نیلوتینب در بدن افراد مبتلا به پارکینسون هدف اصلی ما بود.
بیماری پارکینسون هنگامیبوجود میآید که سلولهای مغزی که دوپامین(پیام رسانی شیمیایی که به کنترل حرکات کمک میکند) تولید میکنند، از کار میافتند و میمیرند. این بیماری باعث ایجاد علائم حرکتی، غیر حرکتی و اعمالی که به حرکت وابسته هستند، میشود.
علائم حرکتی شامل لرزش اندام، کندی، سفتی و گرفتگی عضلات و مشکلات تعادل است. علائم غیر حرکتی پارکینسون شامل افسردگی ، مشکلات حافظه، تغییرات عاطفی و یبوست است. و از آنجایی که پارکینسون یک بیماری مادام العمر و پیشرونده است، علائم آن به تدریج و با گذشت زمان بدتر میشوند.
هیچ دو فرد مبتلا به این بیماری دقیقا علائم یکسانی ندارند و پیش بینی اینکه کدام یک از علائم پدیدار خواهد شد و در چه زمانی و با چه سرعتی در فرد پیشرفت خواهد کرد، دشوار است.
بر اساس بنیاد پارکینسون، سالانه حدود 60 هزار نفردر ایالات متحده با این بیماری تشخیص داده میشوند، جایی که نزدیک به یک میلیون نفر با این بیماری در حال زندگی هستند.
پارکینسون معمولا بعد از 60 سالگی افراد را هدف قرار میدهد و در آقایان نسبت به خانمها شایع تر است.با پیشرفت علائم این بیماری، اختلالی بزرگ در زندگی روزمره و مستقل آنها ایجاد میشود.
یکی از مشخصههای بیولوژیکی بیماری پارکینسون، تجمع پروتئین آلفا سینوسلین به شدت خم شده در مناطق آسیب دیده مغز است. آسیب شناسان میتوانند این تودهها را در بافتهای مغزی بعد از مرگ افراد مبتلا به پارکینسون مشاهده کنند.
در مقاله مربوط به این آزمایش، متخصصان گزارشهایی درباره چگونگی ورود دوزهای کم نیلووتین به مغز و کاهش پروتئینهای آلفا سینوکلین و تاو در مدلهای حیوانی شبیه سازی شده این بیماری را ذکر میکنند. علاوه بر این، آنها به مطالعه دیگری اشاره کردند که نشان میداد : نیلوتیب ممکن است متابولیسم دوپامین را افزایش دهد و به طور بالقوه علائم حرکتی و غیر حرکتی(بیماری پارکینسون) را درمان کند.
برای آزمایش جدید، این تیم به طور تصادفی 75 شرکت کننده در سن متوسط 68.4 سال با بیماری پارکینسون نسبتا پیشرفته را به سه گروه تقسیم کردند. یک گروه دوز پایین 150 میلی گرم، گروه دوم دوز بالای 300 میلی گرم از نیلوتیب را مصرف کردند درحالی که گروه سوم از دارو نماها(موادی که خاصیت دارویی ندارند و باعث تلقین به فرد میشوند) استفاده کردند. پس از 12 ماه آنها دریافتند که آنهایی که از دوز پایین این دارو یعنی 150 میلی گرم در روز استفاده میکردند، علائم حرکتی و غیر حرکتیشان بهبود یافته است.
اما در پایان آنها اشاره کردند که محققان برای تأیید این نتایج باید مطالعات گسترده تری در جمعیتهای متنوع تر انجام دهند.
مترجم : معین حبیبی
نظر شما