فناوری هوش مصنوعی با وعده تغییر آینده پزشکی وارد بیمارستانها شده است، اما یافتههای تازه نشان میدهد که این ابزار پیشرفته هنوز توانایی جایگزینی پزشکان را ندارد و در شرایط واقعی میتواند خطرناک باشد.
به گزارش خبرگزاری سلامت _طبنا گیلان : فناوری هوش مصنوعی با وعده تغییر آینده پزشکی وارد بیمارستانها شده است، اما یافتههای تازه نشان میدهد که این ابزار پیشرفته هنوز توانایی جایگزینی پزشکان را ندارد و در شرایط واقعی میتواند خطرناک باشد.
شرکتهای فناوری سالهاست که هوش مصنوعی را بهعنوان ابزاری معرفی میکنند که میتواند تصاویر پزشکی را تحلیل کند، تومورها را تشخیص دهد یا امور اداری بیمارستانها را تسهیل کند. بسیاری از بیمارستانها نیز هماکنون از این فناوری بهره میبرند تا فشار مسئولیتهای پزشکان کاهش یابد.
با این حال، محدودیتهای فعلی هوش مصنوعی، مانند تولید اطلاعات نادرست یا همان «توهمزایی»، و همچنین افت مهارت پزشکانی که بیشازحد به این فناوری متکی میشوند، باعث شده کارشناسان تأکید کنند که دانشجویان پزشکی باید مسیر تحصیلی خود را ادامه دهند و نباید جایگزینی واقعی برای پزشکان انتظار داشته باشند.
مطالعات جدید نشان میدهد که مدلهای هوش مصنوعی در آزمونهای استاندارد پزشکی عملکرد خوبی دارند، اما کوچکترین تغییر در نحوه طرح سؤالها باعث افت شدید عملکرد آنها میشود. دلیل اصلی این ضعف در نحوه عملکرد مدلهاست؛ این سیستمها پاسخها را با پیشبینی واژههای بعدی تولید میکنند و فاقد درک انسانی از مفاهیم پزشکی هستند.
آزمایشها نشان دادهاند که وقتی گزینه صحیح در پرسشهای چندگزینهای تغییر میکند، دقت این مدلها بهشدت کاهش مییابد. این امر نشان میدهد که سیستمها فقط قادر به شناسایی الگو هستند و نمیتوانند استدلال بالینی واقعی انجام دهند. حتی در وظایف سادهتر مانند پشتیبانی تصمیمگیریهای بالینی و اداری نیز عملکرد آنها قابل اعتماد نیست.
نتایج پژوهشها نشان میدهد که هوش مصنوعی شبیه دانشجویی است که در آزمونهای تمرینی نمره عالی میگیرد، اما در مواجهه با تغییرات یا مسائل پیچیده، عملکردش بهشدت افت میکند. این موضوع نشان میدهد که هوش مصنوعی فعلاً باید در خدمت پزشکان باشد و نباید جایگزین آنها شود.
کارشناسان تأکید میکنند که طراحی روشهای نوین برای ارزیابی توانایی مدلهای هوش مصنوعی اهمیت زیادی دارد، بهویژه در محیطهای حساس و پرخطر مانند بیمارستانها. تا زمانی که این سیستمها توانایی خود را در شرایط واقعی و متغیر حفظ نکنند، کاربردهای بالینی آنها باید محدود به نقشهای حمایتی و تحت نظارت انسان باشد.
نظر شما