زهرا جنت، کارشناسی ارشد حقوق بشر، مولف: این نامگذاریها معمولا با پیشنهاد یک یا چند کشور و تصویب مجمع عمومی و صدور قطعنامه انجام میشود. گاهی هم نهادهای تخصصی این سازمان مثل یونیسف و یونسکو در زمینههای کاری خود به برای این نامگذاریها اقدام میکنند که ممکن است بعدتر با تصویب مجمع عمومی در تقویم سازمان ملل جای بگیرد. در همین راستا، بیست و چهارم ژانویه (4بهمن) را «روز جهانی آموزش» نامگذاری کردند.
در این نام گذاریها اصولا موضوعاتی انتخاب میشوند که وضعیت مناسبی در منطقهای از دنیا یا سطح جهان ندارند و به جلب توجه افکار عمومی، گروهها و کشورها در سطح داخلی و بینالمللی نیاز دارند. به دنبال این جلب توجه، معمولا آموزشها و اقداماتی برای افزایش آگاهی در آن زمینه نیز انجام میشود. این آموزشها معمولا باعث میشود اقدامات مناسبی برای تامین آن اهداف صورت گیرد.
از آنجایی که توسعه پایدار و متوازن از اولویتهای کشورها است و آموزش مناسب و کارآمد در هر جامعهای، زیربنا و بستر این توسعه محسوب میشود و با توجه به اینکه آموزش از جمله حقوق بنیادین بشر است، سازمان ملل یک روز را ویژه آموزش در نظر گرفته است زیرا بدون آموزش همگانی، تخصصی، حرفهای و شغلی که باعث کشف و شکوفایی استعداد افراد میشود، جامعه مسیر توسعه و پیشرفت را به درستی نخواهد پیمود.
شعار روز جهانی آموزش در سال 2020 «یادگیری برای مردم، سیاره زمین، سعادت و صلح» است. توانمندسازی مردم با استفاده از آموزشهای مختلف در زمینههای متفاوت، ضمن اثر مثبت برای خود افراد، در جهت حفظ سیاره زمین و ایجاد سعادت مشترک انسانها و تقویت صلح در جهان موثر خواهد بود. آموزش مورد نظر این شعار و برنامه سازمان ملل باید با کیفیت، فراگیر و عادلانه باشد و فرصت آموزش را در هر زمینه و شرایطی برای همه سنین فراهم کند.
برنامههای آموزشی مورد نظر سازمان ملل معمولا رویکردی جمعی و یکپارچه دارند و آموزش برای همگان درنظر گرفته میشود، این رویکرد باعث عملکرد بهتر افراد در زمینه مسوولیتهایشان در زندگی شخصی و مشارکت در زندگی جمعی میشود و شهروندان را به افرادی بدل میکند که با آگاهی از حقوق و تکالیف خود ضمن مسوولیت پذیری شخصی، در مورد رعایت حقوق و تکالیف دیگران نیز متعهد و مطالبهگر باشند.
آموزش در زمینه حفاظت از محیط زیست و کره زمین و پیشگیری از تغییرات ناخواسته اقلیمی، یک نیاز و اولویت جهانی به شمار میرود. نیاز است که مردم، نهادها و دولتها در کشورهای توسعه یافته با تغییر در سبک زندگی خود در توقف یا کاهش اثرات مخرب زیست محیطی فعالانهتر عمل کنند. دیگر کشورها هم در فرآیند توسعه خود، از تجربه زیسته این کشورها استفاده کنند و مسیر غلط آنها را تنها به بهای پیشرفت اقتصادی طی نکنند و به دنبال الگوهای دوستدار طبیعت برای توسعه باشند.
آموزش همگانی و ارتقای کیفیت آن در یک جامعه و رسیدن شهروندان به بلوغ سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، رابطهای مستقیم و دو سویه با آسایش شهروندان دارد. وقتی شهروندان اصول گفتگوی سازنده و رفع اختلافات و منازعات از طریق راههای مسالمت آمیز را الگوی زندگی خود قرار دهند به کار بگیرند جامعه فرصت پیدا میکند تا بودجه و توان خود را در جهت بالابردن رفاه و توسعه پایدار هزینه کند و از سوی دیگر وقتی جامعه برای شهروندان خود در زمینه آموزش اصول، قواعد و ارزشهای بنیادین و گسترش روحیه مدارا اقدام کند افراد روحیه برخورد مسالمت آمیز با مشکلات و پیدا کردن راه حل از طریق گفتگو و همکاری را پیدا خواهند کرد و در نهایت مردم و جامعه از این شرایط سود خواهند برد.
نظر شما